İnsanlar neden mutsuz?

Bir taraftan bireycilik gelişiyor ama diğer taraftan benzer görseller de oluşuyor. Hem insan yanlızlaşıyor hem de hep aynı şeyleri yapıyoruz. İnsan benzer roller yapıyor ve benzer şeylerden haz almaya çalışıyoruz. Bireysellikte benim için iyi olan iyidir felsefesi var. Benim hizmet ettiğim bir amaç değilde benim için önemli olan şeylere ilgi var. Kamusal fayda sağlayan insanların sayısını azaltmaya çalışan bir sistem var. Türkiye kapitalizmin penceresinde alındıkça insanlar bireyselleşiyor ve yardıma ihtiyaç olan insanlar göz ardı ediliyor. İnsanlar değişik arayış içerisindeler ve her şeyi denemek, tatbik etmek istiyorlar. Bilişsel psikolojisi zayıflayan insan kendi derdine çare bulamıyor ve ruhu alınmış gibi oradan oraya savruluyor. Eğer merhamet sahibi olamazsak kalbe dönüş için fırsatımız kalmayacak. Zamanımızda aklın putlaştırıldığı bir zaman içerisinde yaşıyoruz. Bizler pek çok şeyi fayda ve zara ekseninde değerlendiriyoruz. Sürdürülebilir büyüme kavramı ile büyümemizin çevreye kattığı zararı da görmemiz gerekiyor, çünkü doğa demek insan demek. Büyümeyi sürdürürken bindiğimiz dalı kesiyoruz. Bütün bu ilerleme felsefesinin ciddi bir şekilde sorgulamamız lazım. Bilimsel bilginin çoğalması ile daha iyi ye mi gidiyoruz, yoksa insan çoraklaşıyor mu? Kapitalizme başka isimler söylenmeye başladı, merhametli, sevecen anlamda kullanılmaya başlandı ama ne olursa olsun insanlar bir şekilde mutsuz. İnsanlar mutsuz olmayı başaramıyorlar, insanlara mutsuzluk reklamlar vasıtasıyla empoze ediliyor. Merhamet ve yardımseverlik zaaf olarak algılanıyor ve insanlar sıkışmış durumda. http://sanalulke.org/